نوشتن خوبه. نوشتن نجات دهنده‌ست. نوشتن میتونه شلوغی مغزت رو کم کنه. نوشتن میتونه که هر چیزی در دل تو هست رو روی کاغذا ثبت بکنه. نوشتن پر از ایراد و غلط‌هاست ولی در نهایت بهتر و بهتر میشی. نوشتن با احساسات دوستان صمیمی هستن. وقتی خوشحالی، مینویسی. وقتی غمگینی، مینویسی. البته بگم که وقت‌هایی که غمگین هستیم، نوشته‌هامون عمیق‌تر و جالب‌تر میشن، جوری که وقتی میخونیشون، احساس میکنی اون کلمات تورو گرفتن و دارت به سمت تو میکِشن تا عمق اون متن رو حس کنی. نوشتن باید عمیق باشه، مثل اقیانوسی که نمیدونیم عمقش تا کجا ختم میشه.
نوشتن خوبه، چه وقتی که رمان بنویسی، چه وقتی که "سلام، حالت چطوره؟" رو تایپ میکنی.
#من_نوشته
