زخم ها همیشه رو بدنمون هستن.حتی اگه خوب بشن،بازم جای زخم معلوم میشه.یه وقتا زخم هایی میخوریم که هیچ وقت توی ظاهر دیده نمیشه و متفاوت اند.زخم هایی که تو وجودمون(روحمون) هست،که از بین نمیرن.بار ها شده قلب هامون بکشنه،درست مثل یه ظرف شیشه ای یا آینه که وقتی میوفته،میشکنه و هزار تیکه میشه.وقتی بهم بچسبونیم،تمام خطوط ظرف یا آینه معلوم میشه.مثل زخم ها.
از سختی ها،دلتنگی ها،شکست،بی توجهی و خیلی چیزای دیگه هستن که به روح ما آسیب میزنن.ولی به این دلیل نیست که این ها مارو ضعیف تر نمیکنه...از اشک ریختن،شکسته شدن قلب و زخم ها درس میگیری،حتی از تجربه هایی که کردی هم درس میگیری.تمام اینا باعث میشه،که تو قوی تر باشی.هر چقدرم به تو بدی کنن،به خودشون بر میگردن.اگه به کارما اعتقادی دارین،حتما میدونین که کار کارما چیه،شاید بگین که "کارما یه عوضیه"!درسته،اما یه وقتا عوضی خوبی میشه که میتونه جواب کارای بد طرف که به یکی کرده،میده و در آخر طرف متوجه میشه که چه کارایی کرده...
پس هیچ وقت ناامید نشو و به خودت نگو ضعیف،چون با گفتن این کلمه،خودتو ضعیف تر میکنی.از زخم هات یاد بگیر!...
—سحر شالی
۹۹/۵/۲۵
#من_نوشته
