ده سال پیش، دنیا شاهد این بودن که دوازده نفر از اکسوپلنت به زمین اومدن تا دنیا و زندگی رو نجات بدن، اونا میگفتن که چرا عشق و محبتی تو اینجا وجود نداره؟ چرا همجا انقدر سختی وجود داره؟ اونا سعی کردن بجنگن تا عشق رو پیدا کنن، تا نشون بدن که عشق و مهربونی و زیبایی تو این دنیا هنوز هست، از چه طریق؟ خوندن، رقصیدن، موسیقی و هر چیزی که استعدادشو داشتن. اونا سختی کشیدن، شکست میخوردن اما تسلیم هم نمیشدن، میجنگیدن، به طرفداراشون عشق میدادن و لبخند میزدن و میخوندن. اونا به فکر رکورد و این چیزا نبودن، به فکر خوشحال کردن مردم بودن، هنوزم هدف‌هایی دارن که بتونن همه رو خوشحال کنن، نشون بدن که موسیقی چیه، کیپاپ چجوریه، نشون بدن که باهم اتحاد دارن، باهم یکی هستن، نشون بدن که دنیا، با تموم زشتی‌ها، زیباهای زیادی داره. ده سال پیش، اکسو متولد شد، با ما اکسوال‌ها رشد کرد، باهم میخندیدیم و گریه میکردیم و باهم میگفتیم "ما یکی هستیم، اکسو، بیا عشق بورزیم!!". شیومینی که با وجود کیوت بودنش و این که اصن نمیخوره هیونگ باشه و اینا، یه مرد بالغ و پرتلاشیه که صادقانه اکسوال‌هاش رو دوست داره، سوهویی که سختی کشیده و لیدر بودن مسئولیت زیادی میخواد، هیچ وقت تسلیم نشد و نشون داد که با تمام سختی‌هایی که کشیده، اون با اکسوال‌ها خوشحاله، ییشینگی که چند ساله از پسراش دوره، بارها نشون داد که چقدر اعضاشو دوست داره و چقدر اعضا، هوای ییشینگ رو دارن و دوستش دارن و نشون داد که داشتن تلاش و اراده میتونه تورو پیشرفتت کنه، بکهیونی که همیشه اکسوال‌ها رو "عشقای من" صدا میزنه، میدونه که این رابطه اکسو و اکسوال‌ها هیچ وقت تمومی نداره، چنی که هم یه آیدل فوق العاده‌ایه و هم یه پدر خوبیه، نشون داد که چقدر صمیمانه هم اکسو و هم اکسوال‌ها رو دوست داره، چانیولی که رویای زیادی داشت، نشون داد که قطعا میتونی بهشون برسی و تبدیل به یه معجزه بشی، کیونگسو که کیوته، میدونه که دنیا بدون اکسو و اکسوال‌هاش دنیای خالیه، کای که دوست داشت بالرین و دنسر بشه، فهمید که وقتی اکسوال‌ها هستن، میتونه با امید و خوشحالی بیشتر به رویاش نزدیک‌تر بشه و سهونی که خیلی مکنه‌ست، نشون داد که چقدر میتونه وفادار باشه، چقدر میتونه حمایتگر خوبی برات باشه و چقدر میتونه یه بشر دوست داشتنی باشه. من به شخصه، خوشحالم اکسو وجود داره، چون بهم حس خونه یا خانواده میدن، با وجود این که ده سال دارن فعالیت میکنن، هنوزم برام تکرار نشدنی و دوست داشتنین. ممنونم که هستین، اکسو.
#من_نوشته
پ.ن: اینو قرار بود روز ۸ آوریل بذارم اما واقعا یادم رفت، به هر حال، ده سال گذشت و هنوزم میدرخشن. اینطور نیست؟
