کوچولوی تنهای من، بزرگ‌ترین درس زندگی اینه: تنهایی.
تنهایی خوبه، اما احساس تنهایی ما رو آزار میده. ولی وقتی میبینیم که فقط خودمون هستیم، میفهمیم که تا آخر راه تنها بمونیم. گاهی باید تنهایی رو پذیرفت. باید تحملش کنیم، چون آدم‌هایی که دوستشون داریم ازمون دورن و فقط با حرف‌های باارزششون، بهمون کمک میکنن تا خودمون تنهایی این راه رو طی کنیم. پس کوچولوی من، متاسفم که باید این تنهایی رو تحمل کنی. بیا این تنهایی رو بغل کنیم، باشه؟
#من_نوشته
