The story of two fish

قبل از این که این اتفاقات بیوفته، یه ویدیو دیدیم از اجرای گوگوش و شهیار قتبری که باهم آهنگ "قصه‌ی دو ماهی" رو خوندن، بعد مامانم بهم یه خاطره‌‌ی کوتاه‌ای گفت: "من یادمه که اون موقع بچه بودم، این آهنگ قصه دو ماهی رو تو رادیو پخش میکردن، این آخرین آهنگی بود و من باهاش گریه میکردم چون اون موقع روزهای آخرش بود تا وقتی انقلاب بشه، چون میدونستم قراره چی بشه..."

این بار الان تو این اوضاع سخت برای پس گرفتن آزادی و کشور هستیم و دوباره همین اجرا رو باهم دیدیم، یهو مامانم گفت: "فکر کن، اون موقع آخرین آهنگی بود که تا موقع انقلاب پخش میشد و حالا تو این اوضاع، بازم دارم گوش میکنم، انگار که واقعا تاریخ داره تکرار میشه!"

عجیب بود، من مثل مامانم شدم، مامانم تجربه همین لحظه سخت و ترسناک رو داشت، منم دقیقا دارم به چشم‌های خودم، خبر‌ها رو میخونم، صدای فریاد و آهنگ "برای..." رو میشنوم و تمام وجودم از ترسیدن و استرس خسته شدن، تو خونه پیچیده شدیم، انگار که هر لحظه ممکنه دیوار بیاد ما رو بخوره. از قوی شدن خسته شدم، از ضعیف شدن هم خسته شدم، دیگه نه صدای خنده‌ای از دهنم دی میاد، نه دیگه نمیتونم به زور هم لبخند بزنم، نه مثل سابق کارایی که دوست داشتم رو انجام بدم، نه دیگه نمیتونم مثل آدم سابق باشم. دیگه نمیتونم همون سحری باشم که میخندید، سم بازی در میورد، نقاشی میکشید و "زندگی میکرد". من دیگه، همون سحری شدم که مدام نگران میشه، گریه میکنه و هر لحظه دلش "مرگ" رو میخواد چون دیگه نمیتونه زندگی کنه. :)

میدونی، جلو رسیدن به آزادی، خیلی دشوار و کمرشکنیه ولی برگشتن به سرجای اول، هم سخت‌تره و هم دیرتر، چون دیگه وسط این بازی کثیف هستیم. به هر حال، ما مثل همین دو ماهی هستیم که هر لحظه ممکنه، نوبتمون بشه تا مرغ ماهی‌خوار ما رو بگیره..‌.

#من_نوشته 

ما دو‌تا ماهی بودیم توی دریای کبود

خالی از اشک‌های شور از غم بود و نبود

پولک‌هامون رنگارنگ روزهامون خوب و قشنگ

آسمونمون یکی خونمون یه قلوه سنگ

خنده‌مون موج‌ها رو تا ابرها می‌برد

وقتی دلگیر بودم اون غصه می‌خورد

تورهای ماهیگیرها وا نمی‌شد

عاشقی تو دریا تنها نمی‌شد

خوابمون مثل صدف پر مروارید نور

پر شد این قصه‌ی ما توی دریاهای دور

همیشه توک می‌زدیم به حباب‌های درشت

تا که مرغ ماهیخوار اومد و جفتمو کشت

دلش آتیش بگیره دل اون خونه خراب

دیگه نوبت منه سایه اش افتاده رو آب

بعد ما نوبت جفت‌های دیگه‌ست

روز مرگ زشت دل‌های دیگه‌ست

ای خدا کاری نکن یادش بره

که یه ماهی این پایین منتظره

نمی‌خوام تنها باشم ماهی دریا باشم

دوست دارم که بعد از این توی قصه‌ها باشم

شهیار قتبری – "قصه‌ی دو ماهی" با صدای گوگوش.

shahrivar

فقط در چند کلمه، میتونم شهریوری که گذشت رو توصیف کنم:

امتحان شهریور، استرس، خندیدن، خوشحالی برای آیدل‌هام، یه اتفاق هولناک، ناراحتی و خشم، آتش، خواستن عدالت و آزادی، خون، استرس، استرس، دیپلم، استرس، دعوا با بابام، صدای فریاد مردم، گریه، گریه، گریه، ناامیدی و ترس و در نهایت، من. این شهریور من بود.

#من_نوشته 

My little lonely – 3

کوچولوی تنهای من، من خیلی غمگینم، تو هم غمگین هستی؟ به هر حال، نباید این سوال رو از تو بپرسم چون میدونم که هممون ناراحتیم، حتی تو، توی کوچولوی تنها. میدونم که جایی که زندگی میکنیم، تو دنیایی که زندگی میکنیم، خیلی بی‌رحم‌تر از این حرف‌هاست.

کوچولوی تنهای من، عیبی نداره اگه گریه کنی و اشک بریزی، چون سرنوشتمون همینه؛ ما تا آخر عمر غمگین میمونیم و غمگین میمیریم، زیر این خاک. به هر حال، گریه کن، فریاد بزن، سیلی به صورت کسی بزن تا آروم بگیری، هر چند که بازم دلت همچنان پره...

میدونی، انقدر ما غرق تو غم‌هامون شدیم که دیگه کم کم فراموش میکنیم که شادی چیه، امید چیه، خوشبختی و آزادی چیه. کلی سوال برات پیش میاد که شادی انقدر کوتاه‌ست؟ خوشبختی همین‌قدره؟ و بدتر، به این فکری کنی که نکنه این شادی‌ها، الکین؟ ای کاش به این فکر نکنی. به این فکر کن که میتونیم سرنوشتمون رو عوض کنیم؟ میتونیم با لبخند واقعی، با دنیا خدافظی کنیم و به ستاره‌های آسمون بپیوندیم؟

کوچولوی تنهای من، من هیچ امیدی ندارم اما تو امید خودت رو نگه‌دار، حتی تو بدترین شرایط گمش نکن. درموردش چیزی نگو چون فکر میکنن تو امید واهی داری. فقط امید کوچیک خودت رو مثل یه راز نگه‌اش دار. به خاطر من، به خاطر هر کسی که هنوز نفس میکشن و زندگی رو گم کردن...

#من_نوشته 

Set myself on fire

گریه کردم چون میدونم دل من و ذهن من آشوبه، تو سرد شدی و هر کاری برای گرم کردن انجام دادم ولی فایده نداره. گریه میکنم چون همچی برام سخت شده، شاید تو سخت‌ترش میکنی یا ممکنه خودم باشم. پس خودمو به آتیش میکشم، تا شاید گرم بشی. 

تا اون موقع، دیگه خاکستر میشم.

#من_نوشته 

پ.ن: حال من خوب نیست، حال هممون خوب نیست...

 

 

set myself on fire.

INVU
By TAEYEON

Magic Spirit

One more chance to you

 "به نظر خودم میتونم همچی رو درست کنم؟" این سوالی که مدام از خودم می‌پرسیدم و به خودم جواب میدادم "نه، نمیشه چیزی رو مثل قبلش کرد." اما بعدش به این فکر میکردم که "اگه این درست کردن هر مشکلی، جواب داره چی؟" هیچوقت جوابشو پیدا نکردم تا وقتی که تو رو دیدم...

دقیقا یادم میاد که تو دبیرستان دیدمت. توی درس خوندنت بد نبودی اما همیشه استرس داشتی. تو بین جمعیت بچه‌ها هم نبودی و فقط تو یه گوشه نشسته بودی و در حال درس خوندن بودی. اومدم پیشت که بیشتر احساس تنهایی نکنی و گفتی "عادت دارم" ولی دست بر نداشتم و گفتم بیا بسکتبال بازی کنیم، حتی اگه خیلی واردش نیستی، تو هم با لبخند قبول کردی. 

یادمه که همیشه بعد از مدرسه، باهم میرفتیم بستنی میخوردیم، میگفتیم و میخندیدیم، باهم درس میخوندیم و تو ریز ریزکی بهم نگاه میکردی، هر ساعت، دقیقه و ثانیه. اون روز میخواستم نشون بدم چه حسی بهت دارم، اما همه‌چیز هول هولکی شد، به طور ناگهانی میخواستم ببوسمت اما تو ترسیدی و انتظار نداشتی، فکر میکردی خیلی کارم احمقانه بود، من اون زمان قبول نداشتم و عصبی شده بودم که رفتی ولی نگاهی به اطرافم انداختم، همه‌چی رو خراب کردم، دبیرستانمو عوض کردم و بعدها فهمیدم که چیکار کردم. باید به خودم و خودت فرصت میدادم ولی همچی برام دیر شده بود...

ولی معجزه‌ای رخ داد که تورو بعد از ده سال دیدم، ظاهرت و اخلاقت عوض شده بود، چشم‌هات بیشتر برق میزد، لبخندت بیشتر نمایان میشد و موهای تو انقدری نرم بودن که میخواستم نوازششون کنم. وقتی یه دوره‌ای رو میگذرونیم، تغییرات زیادی میکنیم ولی بخشی از وجودمون هنوز تغییر نکرده بود‌. تو هنوزم یه پسر خجالتی مهربونی بودی که همیشه لبخند میزنی، تو هم بهم گفتی که من همون احمق پر انرژی موندم. گفتی "یه چیزی دیگه‌ای هست که بینمون عوض نشده‌" و تا خواستم بدونم، تو آروم منو بوسیدی و جواب سوال ده سالم رو دادی:

"درسته همچی مثل قبل نیست ولی میتونیم همچی رو درست کنیم، فقط به خودمون یه فرصتی بدیم که بتونیم کنار هم باشیم." من برای تو فرصت بیشتری دادم و حالا، روی قلب من نشستی. — #من_نوشته 

Haiku and hope like a diamond

Yesterday when i was young 

When you're gone 

HOPE

من پشتتم

ولی امیدوارم زودتر بگذره

پایانی شورانگیز!

فقط دوتا شعر هایکو در اوردم. =) چالش هایکو از اینجا شروع میشه.

دوست داشتین بیاین ادامه مطالب، چون از امید گفتم، امیدی که مدام گمش میکنیم و براش میجنگیم تا پیداش بشه و چیزیش نشه...

more.

My little lonely – 2

کوچولوی تنهای من، تا الان روزت چطور پیش میره؟ خوب یا بد؟ یا شاید ترکیبی از خوب و بد باشه؟ مطمئنم که تو روزهایی داشتی که پر از خوبی و بدی داشت. تازگی‌ها یه معجزه‌ای توی آسمون اومده که هم خوبه و هم بد. بارون وسط تابستون دلپذیرتره اما این که بارون شدید باشه، ممکنه این بارون دلپذیر، تبدیل به یه طوفان سیل ترسناک‌تر بشه. پس عزیز دلم، مراقب باش، چون که این‌ها، بخشی از زندگی رو نشون میده، هر چیزی که خوب باشه، خوب هست اما اگه بیش از حد باشه، ممکنه یه چیز بدتری تبدیل بشه.

میدونی، به قول رو وون: "به جای امید داشتن به یه شادیِ بزرگ، دوست دارم که هر روز با شادی‌های کوچیک زندگی کنم." بیا از خوشی‌های کوچیک خودت لذت ببر. تمام شادی‌های کوچیک وقتی جمع میشن، تبدیل به یه بقچه شادی بزرگ میشه و تو شادی بزرگ خودت رو داری.

کوچولوی تنهای من، زندگی رو نمیتونیم بگیم خوبه یا بد، چون ترکیبی از این دوتاست. زندگی میتونه باهات خوب باشه و باهات راه میاد ولی میتونه بی‌رحم هم باشه و ممکنه یه سری چیز‌هایی رو از دست بدی. زندگی مزخرف هست ولی در کنارش شاید بتونه بهت درس بده... میدونم گفتن این حرف کمی مسخره به نظر برسه ولی این چیزیه که من فهمیدم و قراره به تو بفهمونم که زندگی همینه.

کوچولوی تنهای من، فکر کنم تا الان حالت بهتر شده، پس بیا بهتر بمون، تا پیش تو بیام و بیشتر حالت بهتر و بهتر بشه.

#من_نوشته 

My little lonely

شنیدم که تو غرق در حس‌هایی شدی که به نظر خودت، خیلی فاجعه و بده. حس خوبی نداری، تنهایی، نمیدونی از بین این همه دوست و اعضای خانوادت، با کی حرف بزنی؛ درسته، چون حرف زدن واست سخت شده. شاید فکر کنی این یه دوره‌ست ولی اینطور فکر نمیکنم، ممکنه تو هر سنی، تو این حالت باشی. دوست داری تا ابد خوشحال باشی؟ خوبه ولی بدون که غم هم میتونه زندگیت رو کامل‌تر کنه. میدونم، احمقانه به نظر میرسه ولی این یه حقیقته، حقیقتی تلخ مثل قهوه. مثال کلیشه‌ایه ولی خواستم بهتر منظورم رو برسونم.

منِ عزیزم، کوچولوی تنهای من، من میگم "آدم‌ها میان و میرن." یا حتی "ما به دنیا اومدیم و تنها میمونیم و تنها میمیریم." این تویی که هستی و داری نفس میکشی و زندگی میکنی. باشه! تو زندگی نمیکنی ولی حداقلش تو نفس میکشی و زنده‌ای. تو به یه دلایلی زنده‌ای، به خاطر خودت زنده‌ای، به خاطر کسایی که دوستش داری -خانواده، دوست‌ها و هنرمند‌های مورد‌علاقت- و خیلی چیزای دیگه. 

میدونم با وجود تغییرات، هیچی مثل قبل نمیشه، هیچ چیزی یکسان و ثابت نمیمونه و تو دلتنگ روزایی هستی که میخندیدی و با دوست‌هات حرف میزدی. حالا تو، توی گودالی گیر کردی که نمیتونی راهی برای خارج شدن پیدا کنی و انگار یکی گلوی تورو گرفته تا صدایی ازت در نیاد و حرف زدن واست سخت بشه. اون کسی که تورو خفه میکنه و مانع حرف‌هات میشه، بغض توئه. میخوای گریه کنی؟ عیبی نداره، من صدات رو خواهم شنید و تو گریه کردن همراهیت میکنم تا حس نکنی تنهایی. 

کوچولوی تنهای من، متاسفم اگه دیر این حرف‌ها رو گفتم و تو رو گم کردم. من صدات رو میشنوم، به‌زودی تو رو پیدا میکنم تا دیگه آسیب نبینی و راحت باشی. 

#من_نوشته 

to see another Tomorrow

این که میگن "زندگی سخته و بالا و پایین داره" بیان کردنش به این راحتی‌ها نیست و درست میگن. ما با چیزایی رو به رو میشیم که باعث میشن امیدمون رو برای زندگی کردن از دست بدیم، تو شرایط سخت، تو دام‌هایی که گیر میوفتیم، قضاوت‌ها و حرف‌های بدی که مثل شمشیر تیز اند، پشیمونی، مقصر دونستن خودمون، این که فکر کنیم زندگیمون ارزش نداره یا چیزی نداره که باهاش خوشحال بشیم... ولی ته تهش یه امیدی هست، اونم برای این که ما ارزش زندگی رو بفهمیم، باید چیزی که خودمون انتخاب کردیم که توش سختی‌هایی داره رو قبول کنیم و اینطوری نیست که همچی آسونه. وقتی سختی تو زندگی نباشه، بی‌معنی میشه. سختی در کنار آسونی، درد کشیدن در کنار قوی بودن و مشکلات در کنار خوشی‌های کوچیک، چیزین که میتونه زندگی رو کامل کنه. 

چوی جون‌وونگ، پسری بود که با فرشته‌های مرگ تو جومادونگ، تمام سختی‌های زندگی و ارزشش رو با چشم‌های خودش دیده بود و فهمید که چرا "زندگی سخته" شاید اینطوری برای "فردای" خودش، بهتر بسازه.♡

پ.ن: ادامه مطالب حاوی اسپویل‌های این سریاله پس اگه این سریال رو دیدین و  مشکلی ندارین میتونین برین ادامه مطالب~~

 

more.

Decanting

— اوه سهون، مدل معروف توی کره، کسی بود که کل دختر‌ها عاشقش بودن و رقیبش، کیم جونمیون، مدلی که با زیبایی خودش با تمام مدل‌ها، حتی با اوه سهون می‌جنگید تا اول بشه، اما وقتی همدیگر رو میبینن و تا بخوان بهم تیکه بندازن، قلب هر دوتاشون شروع میکنن به تپش تندتر. کی فکرشو میکرد که سهون، عاشق رقیبش، یعنی جونمیون بشه که نه تنها زیبای ظاهریش، بلکه زیبایی درونش براش خطرناک باشه و جونمیون برای این که بیشتر دل سهون رو به دست بیاره، اون رو برای نوشیدن شراب قرمز، دعوت میکنه اما اینو نمیدونه که سهون همین الانش هم مسته، مست جونمیون.

"شاید دیدنت و عاشق شدنت، برای من بزرگ‌ترین اشتباه و گناهم باشه اما عیبی نداره؛ تو برای من یه میوه ممنوعه من هستی، زیبا و خوشمزه. "

Decanting

SUHO

Magic Spirit

You are in dangеr like the scent of flowеrs